Dag 4: er waren meerdere helden vandaag

 Vandaag was een dan met meerdere helden. Allereerst wil ik even terugkomen op het stukje van gisteren.

Ik vertelde jullie dat ik de mevrouw niet zo persoonlijk vond bij de ontvangst. Dit maakte zij vanmorgen meer dan goed met een heerlijk ontbijt op de kamer en een gezellig praatje over de reis waar ik mee bezig was. 

Ze heeft mijn negatieve gevoel over gisteravond meer dan weggehaald.

Om 7 uur begin ok aan eht ontbijt en was dus ook lekker op tijd klaar om te vertrekken. 

DIt bleek achteraf ook nodig. omdat een groot deel van de route over niet verhard terrein ging, maar hierover later meer. De eerste kilometer was echt genieten met mooie uitzichten. 

Daarna ging ik in een afdeling van enkele kilometers. Wat is het toch leuk om hard te gaan zodner dat je er iets voor hoeft te doen. 

Ik moest wel nog even in de remmen omdat ik iets bijzonders zag. 

Op 13 april 2018 was ik ook bezig met een fietstocht door Nederland. Toen was het de andere helft van Nederland. Van huis naar Limburg en via Brabant en Zeeland langs de kust naar huis.
Die dag reed ik ook door het Limburgse land en overnachtte ik boven aan een heuvel. Ik moest naar beneden fietsen om te genieten van een heerlijke maaltijd.

Nu denken jullie waarschijnlijk, ik zit helemaal niet te wachten op een verhaal van toen, ik wil lezen over deze reis. 

Nou het toeval wil dat ik vandaag door een gebied fietste waar ik toen ook was. 

En tijdens de afdaling waar ik het over had kwam ik het café tegen waar ik toen heb zitten eten.

Na dit leuke wederzien was het tijd om de benen weer eens ta laten spreken. Ik heb het gehad over een reden dat eht vandaag neit zo snel ging en dit lag vooral aan het feit dat een groot deel van de route onverhard was. Het Pieterpad is natuurlijk niet gemaakt om te fietsen. 

dit bleek een klein stukje later wel toen ik allerlei bijzondere manoeuvres uit moest halen om mijn fiets op de route te krijgen.

Het mocht de pret niet drukken maar hierdoor kom ik wel op de eerste held van de titel.

De eerste held die ik even wil eren is mijn vertrouwe reisgenoot: De fiets.

Wat gaat dat ding toch heerlijk met de wisselende omstandigheden om. En vooral met de verschillende soorten paden

• Lange afstanden op asfalt: Geen probleem comfort en snelheid genoeg.
• Steile klimmen de bergen van Limburg op: Geen probleem versnellingen zat.
• Gravelpaden: Geen probleem stof kan er niet in de ketting komen met de riem die ik heb.
• Snelle afdalingen: Geen probleem er zitten goede remmen op en de fiets is stabiel
• MTB-Paden: ook geen probleem al zijn de banden er niet naar grip heeft hij genoeg en nog wendbaar ook.

Ere wie ere toekomt mijn fiets doet het, tot nu toe, geweldig. 

Dan weer lekker verder met de tocht. 

Na lekker door Venlo heen te zijn gevlogen was het tijd om een kop koffie te gaan drinken. Ja ja ik ben weer in Nederland tijdens koffietijd dus de vlaai was ook weer terug. 

Na de koffie was het tijd om via Montfort, voor mij ook bekend van 2018 toen ik daar een overnachting had, meer naar het noorden te rijden. 

Nadat ik Montfort had verlaten begon het ineens te regenen. Het was echter maar een zeer plaatselijk buitje van een sproeier op het vel die verkeer stond en veel van de passeren fietsers en wandelaars nat maakte. 

Was best een leuk gezicht. De reden dat ik de wandelaars benoem is omdat ik dit deel van de route echt over het Pieterpad fietsten, en dat was te merken.

Hierna was het tijd voor mijn fiets om zijn oude kwaliteiten als MTB te laten zien over een bospad en een singletrack MTB-parcours. Het verbaasd m,et zeer hoe wendbaar de fiets nog is met alle bagage erop.

Het was tijd om er eens lekker voor te gaan zitten en over de gravelpaden afgewisseld met asfalt naar de lunch bestemming van vandaag te gaan. Na 70 kilometer was het dan zover. 

Hier kwam ik in een leuk gesprek met twee heren die ook lekker met de fiets op pad waren. Zij deden het Pieterpad en omgekeerde richting als dat ik hem doe. Voor hun een goede keus aangezien deze dagen de wind uit het noorden komt.

Na de lunch waren de benen goed gevuld en het landschap vooral dalende. Dit kon ik goed merken aangezien de volgende 35 kilometer binnen no time gebeurd waren. 

Een andere held van vandaag was Floria. Zij heeft in een super gaaf vliegapparaat plaats mogen nemen. 

Vinden jullie haar niet heel stoer zo achter de knuppel van deze oude heli?

Na dit stopje was er nog een klein oponthoud wat het ritme van de tweede datg een beetje onderbrak. Wederom een pontje over de Maas.

Wat trouwens wel opvalt is dat al deze pontjes in Limburg betaald zijn. Dat ben ik vanuit Noord-Halland niet gewend. 

In de laatste kilometers had mijn route nog twee verrassingen voor me in petto. Een van ze was een zandpad van de catogorie mul. 

De fiets kon hier trouwens prima tegen alleen de stuurkwaliteiten en de kracht van zijn opzittende waren niet toerijkend. Lopend moest het pad afgelegd worden tot het wat harder werd.

De tweede was een fietspad van 8 kilometer rechtdoor. het eerste stuk lekker in de beschutting van een dicht begroeid bos, het tweede deel was echt naast een open veld en toen had de noordenwind wat meer vrij spel.

Eenmaal aangekomen bij mijn accomodatie bleek dat alle lokale horeca gesloten was en ik voor me eigen eten moest gaan zorgen. Het werden meerdere soorte Noodles. Ook prima voor een keer.

De eindstand van vandaag: 117,1 kilometer

De tussenstand tot nu toe: 464,5 kilometer

Link naar strava

Vandaag zal ik 11,71 euro overmaken voor de hersenstichting.

De tussen stand voor deze actie staant na vandaag op 71 euro.

Dit is niet allemaal van mij er is nog iemand die al gedoneerd heeft. Blij dit doen met zijn allen.

Link naar doneeractie

Morgen is het weer een nieuwe dag met nieuwe kilometers. Als de benen en de fiets net zo goed zijn als vandaag moet het goed komen.

Ik gan zo lekker nog even rustig zitten en dan lekker het bedje in. 

Tot morgen en namen mij en Floria

Tot schrijvens.